De oll Superee
Oll Hermann was völe Jahren mit Liev un Seel Freesensportler
west. Nu lagg he up`t Krankenbedd, un sien oll Frünnen kwammen stüttig, hum to
besoeken, un dar wurrn allerlei lüttje Beleevsels verteelt.
Ok den Pastor was kommen, he wull Hermann mit Tospraak opmuntern:
"Wi willen `t beste hopen, dat se bold weer buten Sörg sünd. Man sull de
leev Herrgott Jo aver afropen, dann trööst`jo darmit, dat Ji all de oll Boßelkameraden
dar boven weer drapen doot."
"Och Heer Pastor", säh Hermann, "dann geiht del oll Superee ja
noch mal weer los!"
Arbeit wennt
Oll Arbeider Heikens lagg up`t Starven. Tiedlevens harr he
sien Fliet daan, harr knoit un warkt un sien Volk ehrelk dör de Tied brocht.
De Pastor kwamm un gaff hum hartelke Woorden mit um de Reis, de he nu antreden
sull. "Heikens", sä he, "in de Ewigkeit köönt ji nu rüsten
van all jo sture Arbeit in`t Leven."
Do antwoorde de olle, gode Baas Heikens mit `n swacke Stemm: "Pastor, ik bün
bang, wenn `k in de Hemel komen sull, seggt Petrus tegen mi: Heikens, du büst
de sture Arbeit nu eenmal wennt, du kannst hier boven best dat Grummeln
overnehmen."
"Otto, hest du't al hört? De Liter Benzin sall weer'n Groschen dürder
worden!"
"Dat kann mi neet upregen, ik tank alltied blot för twintig Mark!"
Lieschen kummt bi'd Moder an un blaart. "Papa hett sük mit 'n Hamer up
sien Dumm haun'n."
"Man darum bruukst du doch nett blarren?"
"Toerst hebb 'k ja ok lacht!"
Bi’
t Middageten seggt Mama:
“Siegfried, nu maak dien Teller leeg, de Soppe is doch so lecker. Wovöl
Kinner sullen wall blied wesen, wenn se blot’ n halv Teller dorvan harren!“
„Ja,
Mama“, meent Siegfried, „dann was ik ok blied!“
Heino
besöcht de kranke Mesterske un hett hör ok’n paar moie Blömkes plückt.
Werner blifft buten stahn un wacht. Dat dürt’n heele Sett, do kummt
Heino weer.
„Wo
geiht hör dat?“ fraggt Werner. „Dat is’n Jammer, wi bruken neet mehr
hopen“, seggt Heino, „ se kummt mörgen weer in d’School!“